ELERRİNA

Güneşin ilk ışıkları değildi onu uyandıran. Gece her zamanki gibi uykuya dalmakta güçlük çekmiş ve gündüz de geç kalkmıştı. Sevdiğine dokunabilecekmiş gibi yatağın diğer yanına uzandı. Boştu. Dokunmaya çalıştığı çoktan kalkıp işine gitmiş, o yine kimsesiz evde yapayalnız uyanmıştı. Aklına üşüşen acı verici düşünceleri silip atmak ister gibi salladı başını, ellerini alnında gezdirdi. Uyku mahmurluğunu atamadığı gibi güneşli güzel bir güne neşesiz uyanmanın tatsızlığı da çökmüştü üstüne. Üstelemedi. Kalkıp banyoya gitti, yüzünü yıkadı. Döndüğünde sevdiğinin hazırladığı kahvaltı sofrasına ilişti gözü. Her şeyin yarısı yenmişti. "Yarısı çoktan yenmiş bir hayat" diye düşündü ve kelimeleri bir araya getirip anlamlı bir cümle kurmanın manasızlığını sorgulamadan iteledi yine sözcükleri. Alışmayı umut ederek geçirdiği 2 aydan arta kalan alışamamışlığa gitti sanki havaya kalkan eli. Boşuna kalkmış olmamak için ekmeğe uzandı sonra. Bir parça koparıp ağzına attı. Ağzında dün gece kara

Bu terk edilmiş sokakta yalnız bırakılmış geceye doğru yürüyen sarhoş bir kadınım sadece ve kendimi hepinizden çok o sarman sokak kedisine yakın hissediyorum. Beynimdeki düşüncelerin akışına müdahale etme isteğim gittikçe artıyor, fakat denediğimde başarılı olamıyorum. Ama sorun değil, o kedi de diğer tüm kediler gibi beni anlıyor ve bu beni sakinleştiriyor, yeniden. Evet, size yalan söylemeyeceğim paniklemiştim biraz, kedinin gözlerine bakıp da “Aman tanrım onun bile beni anlayamayacağı kadar derinlere mi battım yoksa?!” diye düşünürken. Başka sarhoş ve yalnız kadınların, başka gecelerde bu sokakta yürürken kaldırımlarda bıraktığı izleri takip ediyorum. Güvenli olan budur diye. Oysa hiç de öyle değil. Güvenli kadınların izinden gideceksem eğer, şu anda, bu saatte, evimde, Amerikan rüyası eşim, çocuklarım ve işimle uyuyor olmalıydım. Peki ben ne yaptım? Tekinsiz sokaklarda, hayranı olduğum kadınların izlerini kokladım. Köpekler gibi, kendi bölgemi arayarak ve başkalarının bölgeleri

Bu gece benim için minik bir kedi yavrusu taklidi yapar mısın? Çünkü, seni göğsüme bastırıp uyumak istiyorum. Aslında sadece uyumak istiyorum. Ama sen de burada olsan hiç de fena olmaz hani. Gözlerinin teki mavi teki yeşil olmasa da olur, hatta cinsin de olmasın. Tekir veya sarman ol en fazla. Ah, aslında ne isterim biliyor musun? Gri ol, 3 patin beyaz olsun, biriyse gri. Öyle bir kedi tanımıştım, ismi Nazlı’ydı. Adının hakkını da verirdi doğrusu. Minicikti, çok korkardı. Sigaradan öylesine çekilmiş bir nefesin ardından dudaklarımın arasından fırlayan duman rengindeydi. Kollarımda titreyerek öldü, lösemiydi. Ama bunlardan bahsetmeyelim şimdi, acı çekmek istemiyorum. Yeteri kadar çektiğime inandığım zamanlardayım. Ama bir gün gelecek – çok da uzun sürmeyecek üstelik – acı çekmeyi özleyeceğim. O yüzden bugün acı çekmeyelim. Sen gri bir kedi yavrusu taklidi yap sadece, bu gece; ve ben seni göğsüme bastırıp derin ve huzurlu bir uykuya dalayım. Aslında uykunun huzurlu olması da gerekmez, ağ